نکاح

نکاح

آیینی است که طی احکام یا رسومی خاص بین زن و مرد برقرار می شود تا به تشکیل خانواده منجر گردد . ازدواج نهادی است که زندگی افراد را به شیوه‌های گوناگون عاطفی و اقتصادی به هم پیوند می‌زند .

در رابطه با ازدواج ، مباحثه‌های زیاد مختلفی انجام شده ‌است که به زوجین، حقوق و وظایفی اعطا می‌کند که آنها را هرچند مختصر عنوان می کنیم .

 

وعده ازدواج

توافقی که زن و مرد درباره زناشویی آینده معین می کنند ایجاد رابطه زناشویی نمی کند و نکاح نیست . وعده ازدواج ایجاد علقه زوجیت نمی کند ، تعهد متقابل زن و مرد به ازدواج در آینده نه تنها  آن دو را زن و شوهر نمی کند بلکه این تعهد هم الزام آور نمی باشد .

 

هدایای دوران نامزدی

هریک از نامزد ها می توانند در صورت به هم خوردن وصلت ، هدایایی را که به طرف دیگر یا ابوین او برای وصلت منظور داده است مطالبه کند . چنانچه عین هدایا موجود نباشد مستحق قیمت هدایای خواهد بود که عادتا نگاه داشته می شود ، مگر اینکه آن هدایا بدون تقصیر طرف دیگر تلف شده باشد .

 

اذن در نکاح

نکاح دختره باکره ، اگرچه به سن بلوغ رسیده باشد ، موقوف اجازه‌ی پدر یا جد پدری او است و هر گاه پدر یا جد پدری بدون علت موجه از دادن اجازه مضایقه کند اجازه‌ی او ساقط و در این صورت دختر می‌تواند با معرفی کامل مردی که می‌خواهد با او ازدواج نماید و شرایط نکاح و مهری که بین آن‌ها قرار داده شده پس از اخذ اجازه از دادگاه مدنی خاص به دفتر ازدواج مراجعه و نسبت به ثبت ازدواج اقدام نماید .

 

شرایط صحت نکاح

نکاح واقع می‌شود به ایجاب و قبول به الفاظی که صریحاً دلالت بر قصد ازدواج نماید . ایجاب و قبول ممکن است از طرف خود مرد و زن صادر شود یا از طرف اشخاصی که قانوناً حق عقد دارند . هر گاه یکی از متعاقدین یا هر دو لال باشند عقد به اشاره از طرف لال نیز واقع می‌شود مشروط بر این که به طور وضوح حاکی از انشای عقد باشد .

 

وکالت در نکاح

هر یک از مرد و زن می‌تواند برای عقد نکاح وکالت به غیر دهند .

در صورتی که وکالت به طور اطلاق داده شود وکیل نمی‌تواند موکله را برای خود تزویج کند مگر این که این اذن صریحاً به او داده شده باشد .

 

مهریه

هر چیزی را که ارزش مالی داشته و قابل تملک نیز باشد می‌توان مهر قرار داد . مهر باید بین طرفین تا حدی که رفع جهالت آن‌ها بشود معلوم باشد . تعیین مقدار مهر منوط به تراضی طرفین است . مهر نوعی الزام قانونی است که بر زوج تحمیل می شود و فقط زوجین می توانند هنگام بستن عقد یا پس از آن  ، مقدار مهر را به تراضی معین سازند .تعیین مقدار مهر ممکن است به شخص ثالث با تراضی واگذار گردد . ممکن است پرداخت مهر بر عهده ثالث قرار گیرد ، ولی الزام شوهر به دادن مهر را از بین نمی برد و ثالث در حکم ضامن اوست . (مثلا پدر زوج از فرزند خود در پرداخت مهریه ضمانت می کند .)

مهریه ممکن است عین معین مثل زمین یا می توان حق مالی یا انجام دادن کار معین باشد مثلا : قرار دادن حق تالیف و اختراع و سر قفلی نیز امکان دارد .

به مجرد عقد، زن مالک مهر می‌شود و می‌تواند هر نوع تصرفی که بخواهد در آن بنماید . چنان چه مهریه وجه رایج باشد متناسب با تغییر شاخص قیمت سالانه‌ی زمان تأدیه نسبت به سال اجرای عقد که توسط بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران تعیین می‌گردد محاسبه و پرداخت خواهد شد مگر این که زوجین در حین اجرای عقد به نحو دیگری تراضی کرده باشند .

هر گاه شوهر، قبل از نزدیکی، زن خود را طلاق دهد زن مستحق نصف مهر خواهد بود و اگر شوهر بیش از نصف مهر را قبلاً داده باشد حق دارد مازاد از نصف را عیناً یا مثلاً یا قیمتاً استرداد کند .

هر گاه مهر در عقد ذکر نشده باشد و شوهر قبل از نزدیکی و تعیین مهر زن خود را طلاق دهد زن مستحق مهرالمتعه است و اگربعد از آن طلاق دهد مستحق مهرالمثل خواهد بود.

 

موسسه حقوقی ندای عدالت فردا

***************************************************

مخاطبین روزنامه «صبح امروز» می‌توانند با معرفی خود از طریق این روزنامه به موسسه حقوقی ندای عدالت فردا از تخفیف ویژه برای انجام سایر مشکلات حقوقی خود اقدام کنند.

مشاوره حقوقی با تعیین وقت قبلی توسط وکلا و کارشناسان حقوقی 36023166-051

***************************************************