محفلی غیردولتی و با آزادی‌های بیشتر لازم داریم

آرام وارد کافه می­شوم، کافه­ای دنج و آرام با نورپردازی خاص که محفلی شاعرانه و ادبی دارد. گوشه­ای برای نشستن انتخاب می‌کنم و نیم نگاهی به اطراف می‌اندازم. اولین چیزی که نظر هر تازه واردی را جلب می‌کند عکس‌هایی از بازیگران و سینماگران ایرانی و خارجی است که به صورت نامنظم ولی باسلیقه نصب شده است. در دو طرف کافه قفسه­های ساده و زیبا قرار دارد که در آن چندین کتاب و مجله ادبی و هنری قرار دارند. اینجا کتابکده «پستو» است که به منظور مرور بر تاریخ درخشان مشاهیر ادب پارسی شب شعر «نجوایی در پستو» را در این فضای گرم و صمیمی برگزار می­کند.

جلسه با حضور عباس ساعی، محمدکاظم کاظمی، مهدی آخرتی، جلیل فخرایی و جمعی دیگر از اهالی فرهنگ و ادب شروع شد. ساعی در این جلسه گفت: مشهد و خراسان امروز در داشتن کهکشانی از شاعران خوب و برجسته در کل کشور ممتاز است، اما به نظر من آنطور نتوانسته حقش را از جامعه ادبی کشور بگیرد. ما شاعران خوشنام و خوش قریحه­ای در شهر و استان داریم که اگر پاره­ای ایرادات که بر محافل ادبی ما سایه انداخته اصلاح شود، می­توان بار دیگر مشهد و خراسان را در قله شعر و ادب کشور مشاهده کرد.

وی ادامه داد: در سال­های نه چندان دور، حوزه هنری مشهد سقفی بود که در زیر آن تعدادی از خوش استعدادترین شاعران آن عصر نفس می­کشیدند و به برکت جمعیتی که حاصل آمده بود، پیشرفتهای بسیار شایانی داشتند، طوری که شاعرانی که در آن محافل حضور داشتند از حیث کیفی از شاعران پایتخت­نشین و دیگر شهرها چیزی کم نداشتند و آنها اساسا شاعران مشهدی را از رقبای خود می­دانستند. امروز محافل زیادی برگزار می‌شود. اگر گروهی از دوستان بتوانند این جلسات را آسیب شناسی کنند و نقاط قوتی که باید این جلسات داشته باشند را شناسایی کنند، دور از دسترس نخواهد بود که بار دیگر در ایران شاعران مشهدی و خراسانی مطرح شوند.

ساعی در ادامه با بیان اینکه امروز شاهد بالندگی و طبع شعر در دوستان هستیم، بیان داشت: شاعران خوش قریحه به جمع ما افزوده شده­اند و در ازای یک شاعر خوب که کنار رفته حداقل دو شاعر خوب جایگزین شده است. نمی­دانم چرا آن شایستگی­هایی که شاعران شهر و استان ما دارند، آنطور که باید ظاهر نمی­شود و ما به جایگاهی که باید داشته باشیم نمی­رسیم.

او در رابطه با تشکیل این جلسات بیان کرد: من این جلسه را به فال نیک می­گیرم و احساس می­کنم از محافل رسمی و دولتی و دستگاه‌های حکومتی غالبا چیزی در نمی­آید ضمن اینکه احترام می‌گذاریم و تعارضی با آنها نداریم. اگر بتوانیم محافلی بدون انتساب به دستگاه­های دولتی داشته باشیم تا شاعران راحت­تر و آزادانه­تر مطالب خود را بیان کنند بدون آنکه به مسائل حاشیه­ای اعتنا و توجه کنند بخشی از آن ایرادات رفع خواهد شد.

در ادامه جلسه تمامی حاضران شرکت کننده به خواندن غزلیات و اشعار خود پرداختند که مورد توجه دوستان و علاقه­مندان قرار گرفت.