انتشار کتابی با موضوع «کافه داش‌آقا» در مشهد
در یک شب سرد پاییزی مهمان تعدادی از شاعران پیشکسوت، هنرمندان و فرهنگ دوستان در کافی شاپ بوستان کوهسنگی بودم. بزرگواران و فرهیختگان و صاحبان قلم و اندیشه که هر چهارشنبه در هر شرایطی که باشد در این مکان برای شعرخوانی گردهم جمع می‌شوند و با نوشیدن یک فنجان چای تلخ، شیرینی یک شب خاطره انگیز را می‌آفرینند. خوبی این جلسات همین است. پاتوق داش‌آقایی که به یاد بزرگانی از ادب گرم می‌شود و مهمانان ویژه از دور و نزدیک دارد. آنهایی که داش‌آقا را محال است از خاطر ببرند و فراموش کنند.
پاتوق این هفته کافه داش‌آقا میزبان «محمد معین فر» مدیر مسئول و سردبیر فصلنامه فرهنگی و هنری «باغ خبوشان» بودکه از شهرستان قوچان آمده بودند. در هرصورت در این محفل دوستانه هم ترانه‌سرا هست و هم خواننده سنتی و نویسنده و پژوهشگر و مورخ؛ بزرگ و سالمند، کنار جوان تازه وارد و پر انرژی می‌نشینند و هرکسی بنا به ذوق و علاقه خود حرف تازه می‌زند و شعر می‌خواند و از تجارب هم استفاده می‌کنند. این مطالب بخشی از توصیفات این انجمن قدیمی و به نام است و اکنون در ادامه به صحبت‌های رضا افضلی و تعدادی از اساتید اشاره‌ای می‌کنیم.
در ابتدای جلسه رضا افضلی اشاره‌ای به سابقه تشکیل انجمن کرد و گفت: کافه داش‌آقا شهرت جهانی دارد و در صفحه فیسبوک این کافه از سراسر جهان عضو هستند. بزرگان ادبی کشور با این گروه در ارتباط‌اند و باعث افتخار است پسر نیما و پسر اخوان و خاورشناسان و مولوی شناسان متعددی در انجمن ما عضو هستند و جای خودش را پیش روشنفکران داخلی و خارجی باز کرده است.
وی درباره خاطرات «کافه داش آقا» گفت: تمام اطلاعات را از طریق مصاحبه با همسر و پسر و عروس ایشان و همچنین جمعآوری عکس‌های خصوصی او و اطلاعاتی از بقیه اعضای گروه را در کتابی جمع آوری کردم که در دست چاپ است و یکی از دلایلی که تاکنون این کتاب چاپ نشده است، به خاطر سطح پراکندگی اطلاعات و جمع آوری آنها است که هر روز مطلبی تازه به آن اضافه می‌کنم.
در ادامه جلسه ضیاء‌الدین صمدانی دبیر بازنشسته ادبیات و پژوهشگر فرهنگ و ادبیات در زمینه تاریخچه خط مطالبی بیان کرد. وی گفت: در زمان هخامنشیان طبق این سنگ نبشته‌ها و اسنادی که اکنون موجود است، ایرانیان خط میخی داشتند و بعد از مدتی به خط اوستائی تبدیل شد. پس از خط اوستائی خط پهلوی و در زمان ساسانیان خط فارسی میانه مرسوم بوده است. اعراب که به ایران آمدند خط پهلوی بیش از 80 سال ادامه پیدا کرد و تمام مکاتبات دیوانی به خط پهلوی نوشته می‌شد. در زمان حجاج بن یوسف ثقفی بود که دستور داد خط باید عربی و کوفی باشد. این خط دارای نواقصی بود که بخش عمده آن را «ابوالاسود دوئلی» از بین برد. این خطی که ما امروز استفاده می‌کنیم و می‌نویسیم تغییر یافته و اصلاح شده خط کوفی است.
در پایان جلسه پویا شهریاری نویسنده جوان و خوش ذوق مشهدی به معرفی آثار و نوشته‌های خود پرداخت. او متولد 71 و دارای مدرک کارشناسی ارشد رشته زبان شناسی است و به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی و اسپانیائی آشنایی دارد و مقالات گوناگونی پیرامون مسائل زبان شناختی، گویش شناسی و مطالعات، ترجمه و به رشته تحریر درآورده است. کتاب «بررسی گویش مشهدی» به قلم او در این جلسه معرفی و بین مهمانان توزیع شد.
او اشاراتی به این کتاب کرد و گفت: هدفم از نگارش این کتاب این بود که دیدم گویش‌ها و زبان‌های ایرانی به مرور زمان از بین می‌رود و من در حد توان خودم می‌توانم گامی کوچک برای پاس داشتن زبان انجام دهم که حاصل آن تدوین و نگارش این کتاب است.
در این جلسه طبق رسم معمول، شرکت کنندگان به شعرخوانی پرداختند.
سرویس فرهنگ «صبح امروز»