عکاسی خبری
عکس سمبل واقعی و روزمره زندگی ماست. عکس توصیف ما را مستندتر و گویاتر می‌کند هر گزارش برای اثبات گفته‌های خود نیاز به یک سند تصویری دارد که این سند را یک عکاس خبری برای ما ارائه می‌دهد. بنابراین عکاس خبری با سایر موارد عکاسی فرق دارد. زیرا عکاس خبری فقط در حوزه خبر و رویدادها کار می‌کند و تجربه و تخصص او در این زمینه بیشتر است.
عکس یکی از مهم‌ترین عناصر کمکی در روزنامه نگاری و ارتباطات انسانی است. عکس سند زند‌ه‌ای غیرقابل انکار است زیرا می‌تواند خاطرات بسیار ارزشمند انسانها را برای آنها یادآوری کند. اهمیت و ارزش یک عکاس خبری کمتر از سایر عوامل یک روزنامه نیست. اگر عکس‌ها نباشند شاید در مواردی برخی به یک گزارش شک و شبهه وارد کنند. پس در واقع این دو مکمل هم هستند.
عکاس خبری باید همواره در نظر داشته باشد که عکس‌هایش بدون گزارش هم کاما گویا باشند، چرا که عکاس خبری سند تصویری را ارائه می‌دهد و سند تصویری محدود به امروز نیست بلکه در تاریخ می‌ماند و ثبت می‌شود و جزئی از تاریخ می‌شود. گاهی برای توصیف اتفاق نیاز به عکس داریم، گاهی هم برای اثبات اهمیت یک موضوع اما در هر حالت عکس‌ها اسنادی هستند که در تاریخ زنده می‌مانند و ما بر اساس این اسناد بصری ارتباط برقرار می‌کنیم.
یک عکاس خبری همواره باید متوجه باشد که حادثه تنها به محل وقوع خود ختم نمی‌شود و حواشی بسیاری هم دارد که نباید از آنها غافل شد. عکاس باید دقت کند عکس‌ها را به گونه‌ای بگیرد که اگر خبرنگار هم همراه وی نبود به راحتی بتواند گویای آنچه که رخ داده باشد و اتفاق را بیان کند و نیازی به توصیف نداشته باشد معمولا خبرنگار چند ورقه کاغذ دارد و یک قلم شروع می‌کند به مصاحبه و پرس و جو از افراد حاضر در صحنه تا گزارش خود را بنویسید. عکاس هم همین کار را به شکل دیگر با ابزاری ویژه به نام دوربین انجام می‌دهد. وی باید به گونه‌ای عکس بگیرد که بیننده بتواند منطقه جغرافیایی و سایر مختصات مربوطه به آن واقعه را متوجه شود. عکاس خبری در حالت ثبت تاریخ است زیرا عکس‌ها سندهایی غیرقابل انکار هستند. مانند عکس‌های پیروزی انقاب اسلامی ایران عکس رژه همافرها در مقابل حضرت امام خمینی (ره) یا عکس‌های ورود حضرت امام خمینی(ره) به فرودگاه مهرآباد تهران یا عکس‌های دریافت مدال قهرمانان در المپیک‌های گوناگون و یا جمع آوری کمک مرحوم تختی برای زلزله بویین زهرا در آن سال.
باید مردم به عکاسان خبری اعتماد داشته باشند و اجازه کارکردن آزادانه را به آنها بدهند. در حال حاضر متاسفانه بسیاری از سازمانها و نهادها عکاس استخدام کرد‌ه‌اند و از عکاسان رسانه‌ها برای حضور در برنامه دعوت نمی‌کنند. در حال حاضر هم روزنامه‌ای که عکس خبری مستقل چاپ کند به ندرت پیدا می‌شود. چون روزنامه‌ها از یک عکس مشترک از سایت‌ها استفاده می‌کنند و نیاز به عکاس خبری ندارند و این مورد خوبی نیست. چون قانون کپی رایت در مورد عکاسی هم رعایت نمی‌شود. باید برای انتشار عکس از عکاس مربوطه اجازه گرفته تا دوباره عکاس خبری بیشتر مطرح شود.
یادداشتی از مهدی عقیقی