مشهد میتواند بصرهای دیگر باشد!
مدتی پیش فیفا حکم محرومیت تیم ملی عراق از میزبانی بازیهای ملی این کشور را به مدت 3 ماه لغو کرد. عراقیها از این فرصت استفاده کردند و تصمیم با بازگشایی استادیوم مدرن و 65000 نفری بصره که در سال 2013 تاسیس و افتتاح شده بود گرفتند. برای این بازگشایی اما برنامههای تبلیغاتی زیادی صورت گرفت. 3 ماه پیش ادگار داویدز یکی از بهترین بازیکنان چند دهه اخیر فوتبال هلند به عراق دعوت شد و از این استادیوم بازدید کرد. قرار شد یک بازی نمادین هم در این ورزشگاه برگزار شود که سرانجام چند روز پیش این بازی بین دو تیم منتخب ستارگان سابق جهان و منتخب ستارگان عراق برگزار شد.
به اسامی تعدادی از بازیکنان که در این بازی حضور داشتند توجه کنید: پائولو مالدینی، ادگار داویدز، پاتریک کلایورت، رونالدینیو، ریوالدو، کلارنس سیدورف، ادوین فن درسار، دیوید ترزگه، هرنان کرسپو و میشل سالگادو . اینها تعدادی از اسطورههای فوتبال بودند که در این مسابقه حضورداشتند. با این حجم از تبلیغات، هشتگ مربوط به این بازی در توئیتر خیلی زود یکی از ترندهای برتر شد و حالا نام بصره و استادیومش در فضای مجازی به شدت پررنگ شده است.
قرار است چند روز دیگر ورزشگاه زیبا و مدرن امام رضا(ع) در شهر مشهد افتتاح شود. از این استادیوم زیبا زیاد شنیدهایم و گفته میشود شاید زیباترین استادیوم ایران باشد. با این توصیفات، برای افتتاح آن باید برنامهریزی و تبلیغات فوقالعادهای صورت میگرفت اما واقعیت این است که قرار است این ورزشگاه با بازی بین تیمهای منتخب مشهد و منتخب کربلا افتتاح شود.
فقط یک لحظه تصور کنید ورزشگاه امام رضای مشهد هم مثل ورزشگاه بصره با حضور همین ستارگان دیروز فوتبال دنیا افتتاح میشد. فکرش را بکنید اولین بازی رسمی در این ورزشگاه بین تیمی منتخب از ملیپوشان سابق ایران مقابل منتحب ستارگان دیروز جهان برگزار میشد. برگزاری این بازی می توانست یک بمب خبری برای مشهد و ایران در سراسر دنیا باشد. مشهد میتوانست مثل بصره برای یکی دو روز حرف اول فضای مجازی در جهان باشد و چه چیزی بهتر از این؟ اما حالا با برگزاری بازی بین منتخب کربلا و منتخب مشهد چه اتفاقی خواهد افتاد؟ واقعا با این بازی، چند نفر از افتتاح این ورزشگاه که میتواند مایه فخر و آبروی فوتبال ایران در دنیا باشد باخبر میشوند؟
ما استاد از دست دادن فرصتهای این چنینی هستیم. قبل از این هم تیمهای منتخب ستارگان جهان به ایران آمدهاند اما همه چیز با بدترین و آماتورترین شکل ممکن برگزار شده و در نهایت بازتاب خبری حضور چنین تیمهایی در ایران حتی از بازی آنها در کشورهایی مثل اندونزی و سنگاپور هم کمتر بوده است. کاش یک بار هم که شده با یک برنامهریزی خوب و البته سپردن کار به کاردان، نام ایران را در چنین اتفاقات بزرگی ثبت میکردیم و به اعتبار و آبروی مان در فوتبال جهان کمی اضافه میکردیم اما افسوس…