غلامرضا شکوهی پرنده شد . . .
خاطرات غزل خوب خداحافظِ تو..
غمگینم به شکل جدی.
آدمی که می‌رود، هیچ کس
جای او را نمی‌گیرد و یک گوشهٔ
جهان خالی می‌شود.
مخصوصا اگر آن آدم شاعر باشد.
باید بگویی:
غلامرضا شکوهی ! چرا این گوشهٔ
جهان را خالی کردی . .
غمگینم به شکل جدی
این پست نیست؛
این گریه است.
مرگ بر مرگ…
شعری از مهدی آخرتی