شکوه شاعرانه رفتن
روز گذشته یک روزنامهنگار مشهدی از وقوع عارضه قلبی یکی از پیشکسوتان عرصه شعر و ادبیات خراسان خبر داد و گفت: استاد غلامرضا شکوهی بر اثر عارضه قلبی هماکنون در بیمارستانی در تهران بستری شده است.
به گزارش اتفاقیه، جلیل فخرایی شاعر و روزنامهنگار مشهدی روز گذشته با اعلام این خبر به ایسنا که استاد غلامرضا شکوهی با عارضه قلبی مواجه شده است، گفت: غلامرضا شکوهی شاعر آیینی و غزلسرای معاصر پس از مراسم تجلیل در بخش ویژه شب شعر مقام رضا(ع) که در تهران برگزار شد در مسیر بازگشت به فرودگاه پس از پیاده شدن دچار عارضه مغزی و متعاقب آن ایست قلبی شده است. فخرایی در این باره اضافه کرد: پس از رساندن به بیمارستان با تلاش پزشکان بیمارستان رسالت تهران قلب احیا شد و تا هماکنون از نظر پزشکی در حالت کُما به سر میبرد.
انتشار این خبر نگرانیهای برای جامعه هنر، ادب و فرهنگ مشهد و خراسان به همراه داشت. خبرهای جسته و گریختهای از گوشه و کنار در میان روزنامهنگاران و اهالی رسانی دست به دست شد اما هیچکدام خیلی امیدبخش نبود تا اینکه شب گذشته این استاد پیشکسوت دار فانی را وداع گفت.
شکوهی هم رفت!
همسر استاد شکوهی در این باره گفت: ایشان در جلسه شعری در تهران بودند و بعد از جلسه در فرودگاه دچار عارضه قلبی میشوند و دوستان میبرندشان به بیمارستان و قلبشان احیا میشود اما تمام روز گذشته در بیهوشی بودند تا اینکه شامگاه دهم مرداد ماه در بیمارستان رسالت تهران جان به جان آفرین تسلیم کردند.
یک شاعر خراسانی
با یکی از پیشکسوتان عرصه ادب و هنر در مشهد تماس گرفتیم. محمدباقر کلاهی اهری درباره استاد شکوهی گفت: ارتباطی که من با استاد شکوهی داشتم به سالهای دور بر میگردد و با اینکه افق شعریام با او تفاوت داشت از دیرباز دوست بودیم. به نظرم شکوهی و شاعرانی چون او خیلی غریب هستند و رسانهها در چنین تنگناهایی که کار از کار گذشته سراغ آنها میروند. خیلی از هنرمندان خراسانی ما در سالهای اخیر بر اثر بیاعتنایی از شهرمان رفتهاند و این اصلا خوب نیست که تنها در پایتخت به آنها توجه شود. او دستکم پنج دهه حضور مستمر در شعر داشته و از قدیم در وادی شعر بود، در مسیری که خودش میدانست و تشخیص داده بود، حرکت میکرد و در تحول شعر از سبکهای قدیمی به جدید هم تأثیرگذار بود. بیشک آقای شکوهی را باید یکی از چهرههای تأثیرگذار شعر خراسان و به تبع ایران دانست.
استاد اشعار آیینی
مصطفی محدثی خراسانی یکی از شاعران آیینی نامآشنای کشور نیز درباره استاد شکوهی گفت: در بین غزلسرایان معاصر در سطح کشور ایشان جایگاه خاصی دارند و از پیشگامان غزل نوهستند. در کنار حسین منزوی و محمدعلی بهمنی قرار دارند و کسی را ما در خراسان نداریم که غزل را نو و جدید به سبک شکوهی گفته باشد.
شاعرانی که پس از شکوهی در خراسان برخاستند همگی به نوعی متأثر از استاد شکوهی بودند. از ویژگیهای او روی آوردن به مضامین مذهبی بود و حضور درخشانی که با این موضوع داشتند و مجموعههایی از شعر آیینی توسط ایشان به ادبیات فارسی اضافه شده است که شایان توجه ویژه است.
کارنامه درخشان!
غلامرضا شکوهی متولد سال 1328 در تربت جام و عضو شورای شعر انجمن ادبی رضوی موسسه آفرینشهای هنری بود. او در غزل و تجربه کردن فضاهای تازه به ویژه شعر آیینی، قریحهای بالا ومثال زدنی داشت.
شکوهی با بهره گرفتن از بدایع و کشفهای زبانی به خوبی از غنای ادب فارسی بهره گرفت وبا تلفیقی هنرمندانه با بیان و زبان فاخر خود تصاویری زیبا در ادبیات فارسی خلق کرد.
وی توانست با آفرینش تصاویر بدیع در بافت زبان باعث برجستگی شده و به غزلهایش جانمایه و حرکتی ستودنی ببخشد.
ازآثارمنتشرشده وی میتوان به «صد پرده آواز خاموش»، «سُرمهای درغزل»، «یک ساغر نگاه»، «آهی بر باغ آیینه» و… اشاره کرد.
گزارشی از نوید موسوی