زمانی که آمدید و زمانی که رفتید!

دیروز 29 خرداد سالروز درگذشت دکتر شریعتی بود. از اساتید گروه تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد در دهه هفتاد آقایان دکتر فرنود، الهی، نظری‌هاشمی و لطفی محضر شریعتی را درک کرده بودند.

آقای استاد نقی لطفی خاطرات زیادی را از دکتر شریعتی دارند که برخی مکتوب شده است. بد نیست بخشی از خاطرات شخصی ایشان را با دکتر شریعتی که در گفت‌وگویی بیان کرده‌اند بیاورم.

دکتر شریعتی در رابطه با استاد لطفی معتقد بود او مثل ضبط صوت است و آینده درخشانی پیش رو دارد.

آقای لطفی تعریف  می‌کند در آخرین امتحانی که شریعتی از ما گرفت یکی از سوالات اختیاری‌اش این بود که:

زمانی که آمدید و زمانی که رفتید؟

لطفی می‌گوید من پاسخی به این سوال ندادم. دکتر جلویم را گرفت و خواست که من حتما پاسخ این سوال را بدهم. من هم بلافاصله با استفاه از تعابیر و کلمات خود دکتر نوشتم: «بازپرسی کاسبکارانه برای بازیافتن خویشتن خویش در دیگران».

وقتی شریعتی پاسخم را دید، گفت: «برخی به آدم یک جوری فحش می‌دهند که آدم خوشش می‌آید».