اگر عاشق نبود، از ایران می‌رفت
روز سیزده خرداد، صنعت خراسان رضوی در غم از دست دادن یکی از کارآفرینان برتر خود به سوگ نشست. سید مجتبی هاشمیان، مدیرعامل شرکت صنایع تولیدات کاغذی خراسان و مدیرعامل شرکت گلریز دارفانی را وداع گفت.
هاشمیان متولد 1316 در مشهد بود، پدرش مغازه عطاری داشت. در 16سالگی بعد از دست رفتن ثروت پدرش، سید مجتبی ناچار شد مدرسه را رها کند و به شاگردی در مغازه‌های مردم بپردازد. سپس در کارخانه پنبه مشغول شد و در این زمان بود که استعدادش در تجارت را نشان داد و پس ازمدتی «تولید» را از اتاقی اجاره‌ای اغاز کرد.
امروزه حدود 800نفر بطور مستقیم و 1500 نفر بطور غیرمستقیم در خطوط تولیدی که «مرحوم هاشمیان» احداث کرده کار می‌کنند. مسوولان کشور بارها از خدمات کارافرینی وی قدردانی کردند اما مشکلاتی که پیش پای او بود را برنداشتند و قدر او را ندانستند.
روزگذشته در گفت‌وگویی با «امیر شهلا» از این منتخب مردم مشهد در شورای شهر پنجم که خود از فعالین صنعت خراسان رضوی است خواستیم تا از شخصیت و کارنامه هاشمیان برای ما بگوید.
در اوج تحریم‌ها، کارگری را اخراج نکرد
دبیر هیات امنای صنایع محور غرب مشهد گفت: مرحوم هاشمیان، از بازماندگان نسلی است که دیگر تکرار نخواهد شد. نسلی که هویت خود را در کار و کارآفرینی تعریف کرده بود. همواره منافع ملی را به منافع شخصی ترجیح دادند و تلاش کردند تا به اشتغال کشور کمک کنند. اشتغالزایی مهم ترین دغدغه ایشان بود.
شهلا اضافه کرد: در زمان تحریم‌های ظالمانه غرب که هیئت مدیره شرکت گلریز ناگزیر به تعدیل 120 نفر از نیروهای خود به دلیل عدم وجود مواد اولیه و افت شدید میزان تولید شدند.
اقای هاشمیان با اخراج کارگران مخالفت کرد و گفت: « اگر شده همه ما یک سوم حقوق دریافت می‌کنیم ولی همه سر کار می‌مانیم.» با از خودگذشتگی مانع بیکاری کارگران خود شد.
از کارگری تا مدیرعاملی
شهلا خاطر نشان کرد: به این دلیل که پلکان ترقی را از کارگری تا مدیرعاملی به تدریج طی کرد و کارگری در صنایع سلولزی باعث شد تا او با مشکلات قشر کارگر آشنایی کامل داشته باشد. از معدود کارفرماهایی بود که وقتی در سالن تولید قدم می‌گذاشت کارگران از او روی برگردان نبودند. بلکه سعی می‌کردند تا خود را به ایشان برساندند و جویای احوال باشند. این محبوبیت تا آخرین روزها ادامه داشت.
وی اضافه کرد: متاسفانه شبکه مالی کشور با این دست کارفرمایان به خوبی تا نکرد و مشکلات بسیاری را پیش روی آن‌ها قرار داد.
تاسف می خورم که ما افرادی بی‌بدیل را از دست می‌دهیم. نسل هاشمیان تکرار و تکثیر نخواهد شد. فقدان او ثُلمه‌ای برای صنعت استان و کشور خواهد بود. با پرکشیدن این عزیزان ضربه و صدمه بزرگی را خواهیم داشت.
سیستم اجازه بزرگ شدن را نمی‌دهد
دبیر هیات امنای صنایع محور غرب مشهد اضافه کرد: مهم ترین مانع برای هاشمیان نبود فرصت‌های سرمایه‌گذاری و توسعه سرمایه‌گذاری بود. این مساله نه مختص او، بلکه متعلق به تمام هم‌دوره‌ای‌های این افراد است.
متاسفانه از ضایعه فرهنگی در این حوزه رنج می‌بریم افرادی هستند که بضاعت و پتانسیل رشد و توسعه مفاهیم را دارند اما سیستم و فضا اجازه بزرگ شدن را به این افراد نمی‌دهد.
برند «نانوتکسی» که ایشان در سال گذشته رونمایی کرد. برای اولین بار در سطح دنیا از فناوری نانو در این صنعت استفاده کرد، اتفاق بزرگی بود. اما در همین استان هنوز برای این محصول بهانه‌تراشی می‌کنند و به بهانه‌های مختلف جلوی تولید و توسعه تولید آن را می‌گیرند.
شهلا با ابراز تاسف از نامهربانی‌هایی که به «مرحوم هاشمیان» روا داشته شد، اضافه کرد: در هر جای دیگر دنیا برای فردی مثل «مرحوم هاشمیان» فرش قرمز پهن می‌کنند، چرا که او فردی بود که با تلاش، سرمایه و دانش خود به تولید و صنعت رونق بخشید. اما متاسفانه در این کشور به جای قدردانی و کمک برای توسعه بازار، هر روز برایش سنگ اندازی و بهانه تراشی کردند.
در ماه‌های اخیر بسیار خسته شده بود و چندباری که با ایشان صحبت کردم، با گلایه از اوضاع موجود گفت: «اگر عاشق کشورم نبودم، می‌رفتم.»
گزارشی از انسیه علویون